Konstruktor - Zakotwienia słupów stalowych

Moduł należy do grupy programów wspomagających projektowanie i obliczenia konstrukcji stalowych. Program 'Zakotwienia słupów stalowych' przeznaczony jest do kompleksowego obliczania połączenia słupa stalowego (jedno, dwu lub czterogałęziowego) z fundamentem. Użytkownik wybiera jeden z dostępnych 16 schematów połączenia (dla obciążenia mimośrodowego z 12 schematów) a następnie wprowadza obciążenia, jak również dane geometryczne potrzebne do jednoznacznego zdefiniowania połączenia. Program służy do sprawdzenia wytrzymałości elementu zdefiniowanego przez użytkownika.
Obliczenia realizowane przez wyżej wymieniony moduł, zgodne są z następującymi normami: Konstrukcje stalowe. Obliczenia statyczne i projektowanie PN-90/B03200, Konstrukcje stalowe. Połączenia z fundamentem. Projektowanie i wykonanie PN-B-03215:1998, Konstrukcje stalowe. Zakotwienia słupów i kominów PN-85/B-03215. W przypadku pojawiania się w różnych normach wzorów określających tą samą wielkość, zawsze korzystano z wyrażeń zawartych w nowszym wydaniu normy. Przy tworzeniu algorytmów obliczeniowych autor uwzględnił sugestie i wskazówki zawarte w następujących pozycjach: „Podstawy projektowania konstrukcji metalowych” Jan Zmuda, „Przykłady obliczeń konstrukcji stalowych” W. Bogucki, „Obliczenia konstrukcji stalowych” Jerzy Niewiadomski, „Budownictwo stalowe” W. Bogucki.

Program Zakotwienia słupów stalowych służy do w pełni automatycznego wymiarowania i rysowania połączenia słupa stalowego z fundamentem betonowym lub żelbetowym. Słup może być jedno, dwu lub czterogałęziowy. Wszystkie parametry wytrzymałościowe dla kształtownika, blachy podstawy, blach pionowych są automatycznie dobierane w programie na podstawie zdefiniowanej przez użytkownika klasy stali. Natomiast dla kotwi nośność obliczeniowa (SR) jest dobierana przez program zgodnie z tablicą C.1 PN-B-03215:1998 na podstawie wybranego typu kotwi. Grubość blachy podstawy obliczana jest przy wykorzystaniu tablic B.2 i B.3 PN-B-03215:1998 w zależności od schematów statycznych płyty, na które jest dzielona cała blacha podstawy. Możliwe są następujące schematy statyczne płyt: płyta wspornikowa, płyta prostokątna podparta na trzech lub czterech krawędziach, płyta okrągła podparta na krawędzi, belka jednoprzęsłowa utwierdzona na końcach. W przypadkach, które nie są uwzględnione w PN-B-03215:1998 korzystano ze wskazówek zawartych w literaturze.

Spoiny pachwinowe łączące kształtownik z blachami pionowymi oraz kształtownik lub blachy pionowe z blachą podstawy obliczane są zgodnie z wzorem (93) PN-90/B-03200. Spoiny czołowe łączące kształtownik z blachami pionowymi sprawdzane są zgodnie ze wzorem (92) PN-90/B-03200. W przypadku połączenia mimośrodowego maksymalne naprężenia pod blachą poziomą wyznaczane są ze wzoru (26), lub (35) PN-B-03215:1998 w zależności od wartości mimośrodu, zgodnie z punktem 5.2.5 PN-B-03215:1998. Natomiast zakres strefy docisku obliczany jest zgodnie z wzorem (32) PN-B-03215:1998, wykorzystując metody numeryczne służące do obliczania miejsc zerowych równania stopnia trzeciego. Nośność połączenia sprawdza się dla przyjętych wymiarów podstawy zgodnie z worami (26), (34), (35) PN-B-03215:1998.

Sprawdza się również dopuszczalne naprężenia ściskające oraz siłę tnącą występujące w blachach pionowych. Kotwie są automatycznie rozmieszczane przez program, w przypadku gdy spełnione są warunki określające minimalne odległości między śrubami oraz od krawędzi blachy zgodnie z tablicą 15 PN-90/B-03200.