Po umiejscowieniu metodą „ciągnij i puść” opisaną w poprzednim odcinku, elementu wyposażenia w pomieszczeniu, należy zwolnić lewy przycisk myszy. To co się teraz stanie, można najlepiej zaobserwować w rzucie perspektywicznym: w zależności od ładowanego obiektu spada on w dół, leci do góry lub pozostaje w tym miejscu, w którym został zwolniony przycisk. Takie przedmioty jak stoły, krzesła i filiżanki spadają w dół: lampy, które montowane są normalnie pod sufitem „spadają” automatycznie do góry, a przedmioty, które montowane są zwyczajowo na ścianie, a więc obrazy, umywalki, itp. pozostają w miejscu, w którym zostały załadowane. To zachowanie jest ponadto identyczne przy wszystkich trzech rodzajach rzutów, nawet wówczas, jeżeli nie widać go w rzucie poziomym i tylko w ograniczonym stopniu widoczne jest w rzucie pionowym.
Ponieważ w rzucie poziomym nie można w ogóle określić wysokości, to ArCon ustala ją według następujących zasad:
• Obiekty, które spadają w dół, ładowane są w ten sposób, żeby z chwilą zwolnienia przycisku myszy, znalazły się trochę poniżej sufitu aktualnej kondygnacji. W związku z tym spadają na to, co widoczne jest w rzucie poziomym. Jeżeli przykładowo ładowana jest filiżanka i umiejscawiana nad stołem, to ląduje ona w rzucie poziomym, na stole.
• Obiekty, które „spadają” do góry, sytuowane są nieco powyżej podłogi aktualnej kondygnacji i lądują wtedy pod obiektem znajdującym się nad nim. Jeżeli wziąć żyrandol, który mieści się pod stołem, to „zrzucony” zostanie on w tym miejscu, w którym znajduje się stół na rzucie poziomym, i będzie wtedy „przyklejony” pod tym stołem.
• Obiekty, które „unoszą się” pozycjonowane są w połowie wysokości aktualnej kondygnacji.