W obszarze Funkcja podawany jest sposób wykorzystania pomieszczenia. Zasadniczo, w świetle normy, rozróżnione są następujące typy powierzchni użytkowych:
• Główna powierzchnia użytkowa 1 do 6 (GPU1 bis GPU 6),
• Dodatkowa powierzchnia użytkowa (DPU),
• Powierzchnia funkcyjna (PF),
• Powierzchnia komunikacyjna (PK).
Wszystkie typy powierzchni użytkowej, wprowadzone na listę Typ powierzchni użytkowej i wybierane z niej, można dalej porządkować w polu Liczba porządkowa. Główna powierzchnia użytkowa GPU1 ma przykładowo liczbę porządkową 1. Podział można uszczegółowić liczbami porządkowymi typu 1.1 do 1.6 na dalsze jednostki. Szczegółowy opis typu powierzchni użytkowej następuje w polu Opis. Przykładowo, jeśli wybrano dla GPU1 liczbę porządkową 1.3, będzie to specjalny typ głównej powierzchni użytkowej – pokój wypoczynkowy.
Istnieje logiczne powiązanie między pojedynczymi polami: między polem Liczba porządkowa (a więc np 1) i danymi z pola typ powierzchni użytkowej. Cyfra po kropce odpowiada specjalizacji typu powierzchni użytkowej, podawanej w postaci nazwy w polu Opis. Między liczbą porządkową i opisem istnieje więc wyraźna zależność. Można porównać to do zawartości podręcznika. Poprzez typ powierzchni użytkowej wybierany jest rozdział, poprzez liczbę porządkową względnie opis – pojedyncze podrozdziały.
Podczas wprowadzania z reguły najpierw wybierany jest typ powierzchni użytkowej, potem następuje specyfikacja poprzez liczbę porządkową. Na liście Opis znajdują się zawsze podtypy aktualnego typu powierzchni. Zmiana typu powierzchni użytkowej w tym polu nie jest możliwa.