Wstawianie zbrojenia podłużnego w słupie

Po wstawieniu zbrojenia poprzecznego do modelu możemy przystąpić do wstawiania zbrojenia podłużnego słupa. Do tego celu przewidziane są w programie dwie opcje:  – Wstaw pojedynczy pręt automatyczny oraz  – Wstaw grupę prętów automatycznych. Obie funkcje przewidziane są w programie do wstawiania typowego zbrojenia podłużnego w słupach. Optymalnym rozwiązaniem w programie jest wstawianie automatycznych prętów podłużnych na aktywnym przekroju słupa. Pręty podłużne można wstawiać również na aktywnym widoku słupa i wówczas będą one rozkładane w widoku na ściance, która jest najbliżej obserwatora. Po wywołaniu jednej z powyższych funkcji, na pasku wstawiania możemy przejść do okna Właściwości wstawianych prętów.

Rys. 23              Okno Właściwości elementu: Pręt zbrojeniowy w trybie wstawiania

W oknie właściwości prętów możemy ustalić ich średnicę i granicę plastyczności stali. W trybie automatycznym (domyślnym przy wstawianiu prętów) kształt prętów podłużnych będzie się dostosowywał do geometrii zbrojonego słupa z uwzględnieniem elementów przyległych. To znaczy, że w przypadku wystąpienia elementu przyległego w postaci słupa wyższej kondygnacji pręty podłużne będą wypuszczone lub podgięte na długość zakotwienia do tego słupa (zależnie od jego wymiarów). Natomiast w przypadku gdy zbrojony słup występuje na ostatniej kondygnacji i nie ma słupa wyższej kondygnacji, zbrojenie podłużne zostanie zagięte na długość zakotwienia do przeciwległych, górnych rygli poziomych w płaszczyźnie ramy głównej. W obu przypadkach długość zakotwienia wyznaczana jest automatycznie i liczona jako odcinek wypuszczony do górnego słupa lub zagięty do rygla licząc od spodu rygla o mniejszej wysokości. W przypadku gdy w górnym końcu projektowany słup nie ma żadnych elementów przyległych, automatycznie wprowadzone pręty podłużne będą miały kształt prosty na całą wysokość słupa z zachowaniem niezbędnego otulenia górnego i dolnego. Po ewentualnym ustaleniu własności zbrojenia, przy opcji wstawiania pojedynczego pręta wskazujemy bezpośrednio jego lokalizację na przekroju lub w widoku aktywnym. Po wybraniu opcji  – Wstaw grupę prętów automatycznych wskazujemy lokalizację pierwszego pręta z grupy a następnie w rozszerzonym pasku wstawiania określamy ilość prętów na wskazanym odcinku (opcja Utrzymuj stałą ilość) lub ilość prętów będzie wynikowa, przy ich stałym rozstawie (opcja Utrzymuj stałą odległość). Również analogicznie jak w przypadku zestawu strzemion możemy tu dodatkowo wybrać opcję Nie wstawiaj skrajnych elementów.

Rys. 24              Rozszerzony pasek wstawiania grupy prętów

Po właściwym ustawieniu powyższych parametrów możemy wskazać na aktywnym przekroju lub widoku lokalizację ostatniego pręta w grupie. Chcąc na przykład zazbroić słup prostokątny symetrycznie, tak by na dwóch przeciwległych bokach było po 5 prętów, a na pozostałych po 3 pręty, wstawiamy 5 prętów od jednego naroża strzemienia do drugiego z włączoną opcją Utrzymuj stałą ilość 5 sztuk. Analogicznie wstawiamy 5 prętów na przeciwległym boku. Następnie na pozostałych bokach wstawiamy 3 pręty (również od naroża do naroża strzemienia) z włączoną opcją Nie wstawiaj elementów skrajnych. Jak widać z powyższego opisu automatyczne pręty podłużne najwygodniej jest wstawiać w przekroju słupa.

W odróżnieniu od zestawu strzemion, grupa prętów automatycznych istnieje tylko w trakcie ich wstawiania. Po wstawieniu każdy pręt z grupy może być traktowany indywidualnie.

Po wstawieniu pręta lub prętów automatycznych do rysunku, po ich zaznaczeniu i wejściu na pasku akcji w okno Właściwości w oknie tym pojawi się dodatkowy znacznik umożliwiający wyłączenie trybu dopasowania zbrojenia do słupa – Wyłącz automatyczne dopasowanie do słupa. Operacja wyłączenia automatycznego dopasowania pręta jest nieodwołalna i po niej pręt automatyczny staje się prętem dowolnym, który użytkownik może dowolnie modyfikować.

Rys. 25              Okno Właściwości elementu: Pręt zbrojeniowy w trybie edycji

W przypadku słupów o przekroju innym niż prostokątny i okrągły pręty automatyczne wstawiane są zawsze tylko na całej wysokości słupa bez automatycznego ich odgięcia do rygli lub wypuszczenia do słupa wyższej kondygnacji. Analogicznie jak w przypadku strzemion pręty podłużne mogą być zakładane na widoku, na raz tylko w jednej gałęzi przekroju na ściance najbliższej od strony obserwatora. Dlatego dla tego typu przekrojów zaleca się budowanie modelu zbrojenia z wykorzystaniem wszystkich widoków. Najwygodniejszą metodą wstawiania automatycznych prętów podłużnych do przekrojów innych niż prostokątny i okrągły (ale dla nich również) jest wstawianie zbrojenia podłużnego w przekroju, gdzie mamy łatwy dostęp do wszystkich ścianek przekroju.