Oprawa oświetleniowa

 

Po kliknięciu ikony  mamy możliwość dodania elementu do projektu. Poprzez wybór przycisku  lub dwuklik na wstawionym elemencie pojawia się okno definiowania własności projektowanej oprawy oświetleniowej.

 

 

Rys. 24.           Okno własności oprawy oświetleniowej

 

W pierwszej fazie projektowania oprawy oświetleniowej użytkownik zaczyna od zdefiniowania cech wizualnych oprawy (pisaki, czcionki), kąta usytuowania na rysunku oraz przynależności do trasy rzeczywistej.

 

Symbol – symbol widniejący przy obiekcie na rysunku. Użytkownik może zdefiniować symbol obiektu oraz numer porządkowy.

 

Pisaki – ustawienia cech wizualnych obiektu, takich jak rodzaj linii obrysu obiektu oraz jego kolor.

 

Czcionki – służą głównie do ustawień opisu obiektu (kolor czcionki, rodzaj i wielkość).

 

Trasa rzeczywista – wybór trasy rzeczywistej możliwy jest w chwili, gdy projektant wrysuje trasę na rzucie architektonicznym budynku.

 

Przypisanie obiektu do danej trasy pozwala na zarządzanie jego położeniem podczas wizualizacji 3D.

 

W następnej kolejności wprowadzamy parametry obiektu:

 

W celu zlokalizowania oprawy w widoku 3D użytkownik podaje wysokość nad poziomem podłogi, tzn. poziom instalacji [cm].

 

Tablica rozdzielcza – w tym polu projektant przypisuje nazwę tablicy rozdzielczej, z której zasilany jest dany odbiornik. Funkcję tę użytkownik wykorzystuje wówczas, gdy wykonuje projekt instalacji metodą adresowania, tzn. bez prowadzenia przewodów. W przypadku gdy prowadzimy przewody kabelkowe, nazwa tablicy rozdzielczej przypisuje się do odbiornika automatycznie z chwilą, gdy doprowadzimy przewód.

 

Obwód – jest to numer obwodu, który ma zasilać daną oprawę. W przypadku prowadzenia przewodów numer obwodu przypisuje się automatycznie do oprawy z chwilą doprowadzenia do niej przewodu.

 

Następnie użytkownik definiuje parametry stylu, które głównie tworzą cechy i własności obiektu oprawy oświetleniowej, takie jak:

 

Typ oprawy – program wykorzystuje najbardziej popularne typy opraw stosowane do projektowania oświetlenia w budynkach różnego przeznaczenia:

•      oprawa domowa wykorzystywana w budownictwie jednorodzinnym,

•      oprawa świetlówkowa wykorzystywana najczęściej w obiektach użyteczności publicznej,

•      oprawa typu downlight instalowana w obiektach reprezentacyjnych, gdzie wymagana jest szczególna estetyka pomieszczeń,

•      oprawa kubełkowa wykorzystywana głównie do oświetlenia obiektów przemysłowych, takich jak hale przemysłowe,

•      oprawy ewakuacyjne instalowane w celu zapewnienia odpowiedniej drogi ewakuacyjnej z budynku. Po wybraniu w liście rozwijanej oprawy ewakuacyjnej, po prawej stronie okna pojawia się zakładka Piktogram. Użytkownik ma możliwość wybrać pożądany piktogram (obrazek przedstawiający kierunek odpowiedniej drogi ewakuacji w razie pożaru), klikając myszką na obrazek.

•      wypust oświetleniowy – przedstawia końcówkę przewodu kabelkowego, do którego wykonawca może podłączyć dowolną oprawę.

 

W następnej kolejności za pomocą listy rozwijanej użytkownik definiuje sposób montażu danej oprawy:

•      wbudowany – sposób wykorzystywany głównie w przypadku istnienia sufitów podwieszanych,

•      nasufitowy – montaż do sufitu za pomocą odpowiednich belek montażowych,

•      zwieszany – oprawy zwieszane za pomocą linek nośnych bądź odpowiednich łańcuchów. Po wybraniu przez użytkownika zwieszanego sposobu montażu, w oknie dialogowym pojawia się pole edycyjne z możliwością podania długości zwieszenia oprawy [cm].

 

Następnie za pomocą listy rozwijanej projektant określa źródło światła w oprawie. Do każdego typu oprawy program dobiera typ źródeł światła, jaki zazwyczaj instalują producenci lamp oświetleniowych.

 

Po wybraniu pożądanego typu oprawy, montażu i źródła światła użytkownik określa w polu edycyjnym liczbę źródeł światła.

 

Podczas obliczeń technicznych realizowanych przez program liczba źródeł światła zostanie przemnożona przez moc zainstalowaną oprawy. Ze względu na bogatą gamę wyposażenia dzisiejszych opraw oświetleniowych program nie uwzględnia strat mocy w oprawie (program nie oblicza rzeczywistej mocy pobieranej przez oprawę).

 

W oknie dialogowym oprawy oświetleniowej występują dwa pola wyboru: Moduł awaryjny i Odbłyśnik rastrowy. Zaznaczając jedno z tych pól, definiujemy wyposażenie oprawy. Zaznaczając pole Moduł awaryjny powodujemy, że projektowana przez nas oprawa jest wyposażona w moduł awaryjny w celu zagwarantowania pracy oprawy podczas zaniku napięcia. Użytkownik za pomocą listy rozwijanej podaje rodzaj modułu ze względu na czas podtrzymania napięcia. Zaznaczając pole Odbłyśnik rastrowy, powodujemy, że projektowana oprawa będzie wyposażona w odbłyśnik.

Na koniec użytkownik definiuje Stopień ochrony oprawy IPXX: stopień ochrony oprawy oświetleniowej przed penetracją czynników zewnętrznych. Oznaczenie Stopień IP składa się z liter IP i dwóch do czterech znaków, z których pierwszy oznacza odporność na penetrację ciał stałych, a drugi na penetrację wody.