Gniazdo elektryczne

Po kliknięciu ikony   mamy możliwość dodania elementu do projektu. Poprzez wybór przycisku  lub „dwuklik” na wstawionym elemencie pojawia się okno definiowania własności gniazda elektrycznego.

 

Rys. 24.                Okno własności linii kablowej.

 

W pierwszej fazie projektowania gniazda elektrycznego użytkownik zaczyna od zdefiniowania cech wizualnych gniazda [pisaki, czcionki], kąta usytuowania na rysunku oraz przynależności do trasy rzeczywistej.

 

Symbol – symbol widniejący przy obiekcie na rysunku. Użytkownik może zdefiniować symbol obiektu oraz numer porządkowy.

 

Pisaki – ustawienia cech wizualnych obiektu, takich jak rodzaj linii obrysu obiektu oraz jego kolor.

 

Czcionki – służą głównie do ustawień opisu obiektu (kolor czcionki, rodzaj i wielkość).

 

Trasa rzeczywista – wybór trasy rzeczywistej możliwy jest w chwili gdy projektant wrysuje trasę na rzucie architektonicznym budynku.

Przypisanie obiektu do danej trasy pozwala na zarządzanie jego położeniem podczas wizualizacji 3D.

W następnej kolejności wprowadzamy parametry obiektu:

 

- moc zainstalowana odbiornika – w zależności od przeznaczenia danego gniazda projektant przewiduje rodzaj urządzenia podłączanego do gniazda i jego moc znamionową czynną. Projektanci zwykle przyjmują, że gniazdo ogólnego przeznaczenia obciążone jest mocą równą 300W. Jeżeli użytkownika instaluje je z myślą o konkretnym urządzeniu, powinien wpisać jego moc na tabliczce znamionowej [W].

 

W celu zlokalizowania gniazda w widoku 3D użytkownik podaje wysokość instalacji gniazda nad poziomem podłogi, tzn. poziom instalacji [cm].

 

Tablica rozdzielcza – w tym polu projektant przypisuje nazwę tablicy rozdzielczej, z której zasilany jest dany odbiornik. Funkcję tę użytkownik wykorzystuje wówczas, gdy wykonuje projekt instalacji metodą adresowania, tzn. bez prowadzenia przewodów. W przypadku gdy prowadzimy przewody kabelkowe, to nazwa tablicy rozdzielczej przypisuje się do odbiornika automatycznie z chwilą gdy doprowadzimy przewód.

 

Obwód – jest to numer obwodu, który ma zasilać dane gniazdo. W przypadku prowadzenia przewodów numer obwodu przypisuje się automatycznie do obiektu gniazda z chwilą doprowadzenia przewodu do gniazda.

 

Następnie użytkownik definiuje parametry stylu, które głównie tworzą cechy i własności obiektu gniazdo, takie jak:

 

−    typ – głównie określa budowę pożądanego gniazda. Wprowadzenie pożądanego typu gniazda powoduje uzyskanie na rysunku symbolu odpowiadającego danemu typowi.

 

−    sposób montażu – definiuje rodzaj gniazda ze względu na jego sposób montażu,

 

−    hermetyczność i uziemienie – uwzględniane są za pomocą zaznaczenia haczyka określającego, która ze zgrupowanych opcji będzie brana pod uwagę przez program. Zaznaczenie jednej z opcji ma wpływ na uzyskanie odpowiedniego symbolu gniazda na rysunku.

 

−    stopień ochrony gniazda IPXX: stopień ochrony gniazda elektrycznego przed penetracją czynników zewnętrznych. Oznaczenie stopień IP składa się z liter IP i dwóch do czterech znaków, z których pierwszy oznacza odporność na penetrację ciał stałych, a drugi na penetrację wody.

 

−    struktura fazowa – użytkownik określa napięcie zasilania odbiornika (400V – trójfazowe, 230 – jednofazowe). Określenie struktury fazowej pozwala na obliczenia prądów obciążenia odbiorników.

 

−    liczba wtyków – określa ilość wtyków w gnieździe,

 

−    prąd znamionowy – określa maksymalny prąd obciążenia, przy jakim może pracować dane gniazdo. Przekroczenie tej wartości powoduje nieprawidłową pracę urządzenia, zmianę parametrów lub uszkodzenie.