Obsługa zapisu numerycznego

ArCon ma w trybie konstrukcji przy prawej krawędzi, dwa pionowe paski. Pasek-Co zawiera to wszystko, co można wygenerować, a pasek-Jak podaje sposób w jaki można to wygenerować. ArCon+ zapewnia możliwość przełączania pomiędzy zapisem numerycznym a zapisem za pomocą myszy, każdej ikony z paska - Jak.

W trybie konstrukcji istnieje możliwość przełączania między zapisem numerycznym a wprowadzaniem za pomocą myszy, oddzielnie dla każdej ikony z paska-Jak, i każdego elementu z paska-Co. Do tego celu służy klawisz F2. Ikony z paska-Jak zapamiętują sobie, czy został dla nich włączony lub wyłączony zapis numeryczny. Przy włączonym zapisie numerycznym zaznaczane są odpowiednie ikony za pomocą żółtej ramki. Jeżeli ta żółta ramka dla danej ikony z paska Jak nie jest pokazana, do zapis następuję - jak to podano już w ArCon - za pośrednictwem myszy.

Jeżeli ikona z paska Jak, zaznaczona żółtą ramką zostanie wciśnięta, lub podczas wprowadzania za pomocą myszy zostanie wciśnięty klawisz F2 (co powoduje otocznie ikony żółtą ramką), to w dolnym obszarze roboczym ArCon+ ukaże się specjalne okno dialogowe, w którym dokonuje się zapisu numerycznego.

W zależności od tego, która ikona paska Jak jest aktualnie wykorzystywana, okno dialogowe przybiera trzy różne postacie. Poniżej przedstawiono trzy przykłady:

Wszystkie okna dialogowe zapisu numerycznego mają przy prawej krawędzi trzy ikony, za pomocą których potwierdzany jest zapis numeryczny, kończony jest kompletny zapis za pomocą Przerwij lub otwierany odpowiedni tekst pomocy. Po lewej stronie obok ikon OK, Przerwij i Pomoc, widoczny jest szkic tego, co jest wprowadzane. W tym szkicu trzeba się również orientować, nawet bez konieczności przeczytania całego podręcznika ArCon+.

Zapisy, jakie muszą być w polach wprowadzania tego okna dialogowego, odpowiadają w zasadzie uwypuklonym elementom na szkicu. Przy czym każdemu obszarowi w lewej części okna dialogowego, odpowiada jeden punkt lub jeden odcinek. Zarówno punkty i odcinki na szkicu, jak również obszary są zaopatrzone w ciągłą numerację, celem podkreślenia, który obszar podlega jakiemu punktowi względnie odcinkowi na szkicu. Powyżej szkicu widoczne są jeszcze dwie dalsze małe ikony, z których jedna nosi napis Def., a druga napis Std. Ikony zostaną dokładniej omówione w dalszej części podręcznika.

Oprócz tego z lewej strony powyżej szkicu znajduje się zapis aktualnie stosowanej jednostki. Jeżeli np. używane są przy projektowaniu metry, to tam będzie znajdowała się litera m. Wszystkie zapisy w różnych obszarach będą, za wyjątkiem kątów podawanych w stopniach, dokonywane w metrach. Obok szkicu występują po kolei, różne obszary, konieczne do wprowadzania określonych zapisów. Są to np. w wypadku swobodnie ustawianej ściany, obszar punktu początkowego i obszar punktu końcowego.

Oprócz właściwych pól wprowadzania, do których wprowadzane są rzeczywiste wartości punktów (względnie także odcinków i długości), obszar ten jest „ozdobiony” różnymi ikonami. Za pomocą tych ikon, można „przebudować” według własnego uznania, sposób numerycznego zapisu, zadając np. całe obszary, jako „stałe” lub też umożliwiając ich wprowadzanie również za pomocą myszy, zamiast klawiaturą.

Jeżeli w danym obszarze wprowadzane będą punkty (a więc z pominięciem długości lub odcinków), to można ponadto za pomocą pól kontrolnych rel. oraz bieg. podać, czy te punkty będą wprowadzane za pomocą względnych lub bezwzględnych wartości i czy w kartezjańskim wzgl. biegunowym układzie współrzędnych.