Funkcją odwrotną do podziału
pręta węzłami jest operacja scalania prętów
w jeden pręt 
. Dostępna jest ona z menu kontekstowego
prawego klawisza myszki jedynie w przypadku zaznaczenia kilku kolejnych,
połączonych ze sobą współliniowych prętów, z menu kontekstowego prawego klawisza
myszki. Aby operacja ta była możliwa do realizacji, pręty, które mają być
scalone, muszą jednocześnie spełniać kilka warunków:
•Wszystkie kolejne pręty muszą być współliniowe.
•Wszystkie pręty muszą mieć taki sam przekrój.
•Wszystkie pręty muszą należeć do jednej grupy prętów.
•Wszystkie pręty muszą mieć jednakowo zlokalizowany układ współrzędnych.
Skutkiem działania tej funkcji
jest zamiana kilku kolejnych, współliniowych prętów w jeden pręt o początku i
końcu pokrywającym się z węzłem początkowym i końcowym scalanych prętów
skrajnych. Tak otrzymany element przejmuje wszystkie cechy (przekrój, grupę,
LUW) łączonych prętów.
W przypadku występowania obciążeń na prętach
scalanych, po operacji scalania są one dodawane w taki sposób, że nadal
pozostają na swoich miejscach
w przestrzeni (jak przed scaleniem). Wyjątek
stanowią tu obciążenia termiczne które zawsze przyłożone są do całego pręta po
scaleniu. W przypadku gdy do węzłów pośrednich scalanych prętów dochodzą inne,
niewspółliniowe pręty, po operacji scalania pozostają one nadal w pierwotnej
lokalizacji a jedynie pręty scalane są od nich odłączone. Po przypadkowym
podziale pręta węzłem (np. na skutek włączonej opcji przyciągania do punktu
bliskiego pręta), funkcja ta pozwala na ponowne jego scalenie bez potrzeby
wykorzystania funkcji Cofnij.
Rys. 5.19 Wywołanie funkcji scalania i widok obciążeń przed i po scaleniu
Zachowanie obciążeń przy scalaniu pręta, zadanych w grupie typu „multi”, opisano wcześniej, przy omawianiu grup tego typu.