Podpory umożliwiają wprowadzenie blokad przemieszczeń i obrotów węzłów w kierunkach X, Y i Z globalnego układu współrzędnych. Poszczególne blokady są niezależne od siebie.
Blokady przemieszczeń dla poszczególnych kierunków symbolizowane są odcinkami równoległymi do osi globalnego układu współrzędnych. Blokady obrotów są symbolizowane kwadratami prostopadłymi do odpowiedniej osi układu.
Na rysunku poniżej przedstawione są trzy rysunki podpór. Na pierwszym wszystkie przemieszczenia i obroty są zablokowane (trzy odcinki i trzy kwadraty) - pełne zamocowanie. Na kolejnym zablokowane są wszystkie obroty (trzy kwadraty) i przemieszczenia na dwóch kierunkach. Na ostatnim natomiast zablokowane są tylko przemieszczenia węzła - jest to podpora przegubowa.
Rys. 3.6 Przykładowe podpory
Odpowiednio zwalniając poszczególne więzy, można otrzymać wszystkie podstawowe typy podpór.
Dla każdej blokady
przemieszczenia na podporze można określić jej sprężystość. Blokada
przemieszczenia z określoną sprężystością przedstawiona jest na ekranie w
postaci sprężynki. Jej jednostką jest kN/m. Blokada obrotu
z określoną
sprężystością to kwadrat narysowany linią przerywaną. Zadajemy ją w kNm/radian.
Dla węzłów podporowych mogą być wprowadzone do projektu dodatkowe obciążenia w
postaci osiadań i ewentualnie wstępnego kąta obrotu podpory. Obciążenia te mogą
być założone tylko wówczas, gdy podpora w danym kierunku nie jest zdefiniowana
jako sprężysta i odwrotnie. Nie można w programie jednocześnie dla tej samej
więzi podporowej założyć osiadania i sprężystości.