Okno grup obciążeń, obwiednia i kombinatoryka wg Eurokodu PN-EN

W przypadku wybrania przez użytkownika dla danego projektu  zestawu Norm eurokodowych zmianie ulega dotychczasowe okno loadGroups_16 Grup obciążeń.

 

snap025

Rys. 3.8 Okno Grup obciążeń dla zestawu Norm Eurokodowych

 

Okno loadGroups_16 Grup obciążeń zostało podzielone na dwie odrębne tabele: górną
i dolną. W tabeli górnej zdefiniowano, analogicznie jak w przypadku Norm Polskich, grupy obciążeń zadane w projekcie przez użytkownika. Między tymi grupami użytkownik ustawia relacje w Oknie definiowania zależności grup obciążeń, na podstawie których budowana jest obwiednia sił wewnętrznych
i naprężeń. Analogicznie jak w przypadku obliczeń dla Norm Polskich tabela zawiera definicję typu grupy obciążenia (stała, zmienna, multi, ruchoma) oraz jej charakteru. Nowością w tym przypadku jest przypisanie do danej grupy obciążeń zdefiniowanych przez użytkownika, rodzaju oddziaływania określonego przez normy eurokodowe. Zlikwidowano również bezpośrednie przypisanie współczynników obciążenia do grup obciążenia użytkownika i przypisano je do grup obciążeń pośrednio, właśnie przez określenie rodzaju oddziaływania. W programie predefiniowano pięć podstawowych rodzajów oddziaływania określonych przez Eurokody: stałe, użytkowe, wiatr, śnieg i temperatura. Wszystkie predefiniowane rodzaje oddziaływania występują zawsze
w projekcie i nie można ich usunąć. Natomiast przypisanie rodzaju oddziaływań do grup obciążeń użytkownika zależy w całości od jego wyboru. Przeważnie do wszystkich grup stałych powinien być przypisany stały rodzaj oddziaływania, do grup obciążenia wiatrem – rodzaj oddziaływania wiatr, do grup obciążenia śniegiem – rodzaj oddziaływania śnieg. Największą niejasność wprowadza Eurokod w kwestii pozostałych obciążeń zmiennych; czy i kiedy należy je traktować całościowo jako jeden rodzaj oddziaływania użytkowego (choć oczywiście ze względu na kombinatorykę po grupach zawsze w postaci wielu grup obciążeń), czy też raczej rozbijać pozostałe obciążenia zmienne
w zależności od pochodzenia obciążenia i wówczas oddzielnym grupom przypisywać odrębne rodzaje oddziaływania użytkowego. Czy np. powierzchnie handlowe i powierzchnie ruchu pojazdów, ze względu na tę samą wartość współczynnika kombinacyjnego ψ0 = 0.7  traktować jako ten sam typ oddziaływania użytkowego, czy jako odrębne  (i wówczas tylko jedno z nich będzie jednocześnie wiodące). Tego typu decyzje projektant musi podejmować samodzielnie, a funkcjonalność programu nie stanowi tu żadnego ograniczenia.

W dolnej tabeli podano definicję oddziaływań predefiniowanych oraz ewentualnie dodatkowe definicje oddziaływań zdefiniowane przez użytkownika. Na definicję oddziaływania składają się parametry umieszczone w kolejnych kolumnach tabeli dolnej:

      nazwa oddziaływania – predefiniowana lub nadawana przez użytkownika nazwa widoczna w tabeli górnej jako dostępny rodzaj oddziaływania,

      γf,inf (min) i γf,sup (max) – współczynnik częściowy dla oddziaływania minimalny i maksymalny (współczynniki obciążenia),

      ψlub ξ - współczynnik kombinacyjny jednoczesności występowania danego oddziaływania w kombinacji lub współczynnik redukcyjny dla niekorzystnych oddziaływań stałych,

      ψ- współczynnik redukcyjny dla oddziaływań quasi-stałych (używany w programie do wyznaczania ugięcia i przemieszczenia finalnego z uwzględnieniem pełzania, przy wymiarowaniu drewna wg Eurokodu).

Ostatnią kolumnę tabeli definicji oddziaływania stanowi znacznik określający, czy dane oddziaływanie zmienne ma być rozpatrywane w trakcie budowania kombinacji jako wiodące. Jeśli użytkownik ma pewność, że jakieś oddziaływanie zmienne w ramach danego projektu nigdy nie powinno być rozpatrywane jako wiodące, może ten znacznik dla danego oddziaływania odznaczyć.
W każdym innym przypadku wszystkie oddziaływania zmienne powinny móc być rozpatrywane jako obciążenie wiodące w rozumieniu Eurokodu PN-EN 1990.

Kombinatoryka po grupach obciążeń przy obliczeniach wg Eurokodu przebiega nieco inaczej niż w przypadku norm polskich. Obwiednia sił wewnętrznych i naprężeń w każdym punkcie pręta budowana jest na podstawie zadanych zależności grup obciążeń, dla obciążeń charakterystycznych. W ten sposób ustalana jest minimalna i maksymalna wartość obwiedni w danym punkcie
i zestawy grup obciążeń budujące te ekstrema. Następnie tak wybrany zestaw wartości od kombinacji grup obciążeń, wymnażany jest przez najbardziej niekorzystny dla danego ekstremum zestaw współczynników γf,inf (min) i γf,sup (max)  oraz ψlub ξ (z uwzględnieniem najbardziej niekorzystnego dla danego ekstremum oddziaływania wiodącego), zgodnie z poniższymi wzorami kombinacyjnymi Eurokodu PN-EN 1990 stosowanymi w przypadku trwałych lub przejściowych sytuacji obliczeniowych (kombinacje podstawowe), zalecanymi do projektowania przez załącznik krajowy:

 

gdzie:

Σ -  oznacza  ,,należy  uwzględnić w kombinacji  z", a „+” oznacza  ,,łączny  efekt oddziaływań",

Gk,i – oznacza charakterystyczne oddziaływanie stałe,

Qk,1 – oznacza charakterystyczne oddziaływanie zmienne wiodące,

Qk,i – oznacza pozostałe charakterystyczne oddziaływania zmienne ,

γG,j γQ,1 γQ,j – oznaczają współczynniki obciążenia do oddziaływań stałych
i odpowiednich zmiennych.,

ψ0,1 – odpowiedni współczynnik kombinacyjny dla danego oddziaływania wiodącego,

ψ0,i – współczynniki kombinacyjne dla pozostałych oddziaływań zmiennych,

ξ - współczynnik  redukcyjny  dla niekorzystnych  oddziaływań  stałych  Gk,j.

 

Współczynniki obciążenia dla obciążeń charakterystycznych (stałych i zmiennych) powinny być przyjmowane wg zaleceń Eurokodu ,  zgodnie z tabelą jak niżej:

 

Współczynniki obciążenia wg Norm Eurokodowych:

Sytuacja obliczeniowa trwała i przejściowa

Stan graniczny

Oddziaływanie stałe

Oddziaływanie zmienne

Niekorzystne

Korzystne

Niekorzystne

Korzystne

STR/GEO

1.35*

1.00

1.50

0.00

*Przy korzystaniu ze wzoru dolnego opisanego powyżej przyjmuje się

ξ = 0.85, tak żeby 0.85*1.35 = 1.15

 

Analogicznie współczynniki kombinacyjne ψ0,1  ψ0,i  należy przyjmować zgodnie z wytycznymi poniższej tabelki (przy czym dla stanów nieodwracalnych ULS i SLS wybieramy wartość kombinacyjną - ψ0, a dla odwracalnych stanów ULS i SLS – wartość częstą - ψ1):

 

 

Zalecane wartości współczynników ψ dla budynków:

Oddziaływanie:

ψ0

ψ1

ψ 2

Obciążenie  zmienne  w budynkach – kategoria:  (patrz  PN-EN 1991-1-1)

A – powierzchnie mieszkalne

0.7

0.5

0.3

B – powierzchnie biurowe

0.7

0.5

0.3

C – miejsca zebrań

0.7

0.7

0.6

D – powierzchnie handlowe

0.7

0.7

0.6

E – powierzchnie magazynowe

1.0

0.9

0.8

F – powierzchnie ruchu pojazdów ≤ 30kN

0.7

0.7

0.6

G – powierzchnie ruchu pojazdów > 30, ≤ 160kN

0.7

0.5

0.3

H – dachy

0.0

0.0

0.0

Obciążenie  budynków  śniegiem  (patrz  PN-EN 1991-1-3)

Miejscowość  położona na wysokości H > 1000 m n.p.m.

0.7

0.5

0.2

Miejscowość  położona na wysokości H < 1000 m n.p.m.

0.5

0.5

0.0

Obciążenie  wiatrem  (patrz  PN-EN 1991-1-4)

0.6

0.2

0.0

Temperatura  (nie  pożarowa)  w budynku  (patrz  PN-EN 1991-1-5)

0.6

0.5

0.0

 

W programie domyślne, predefiniowane typy oddziaływania w stanie granicznym nośności (ULS) i użytkowania (SLS)  potraktowano jako nieodwracalne
i zastosowano wartości kombinacyjne współczynników - ψ0.

 

Poza predefiniowanymi oddziaływaniami użytkownik może dodawać i usuwać własne definicje oddziaływania zmiennego (np. z wartościami częstymi współczynników ψ) i następnie przypisać je do odpowiedniej grupy obciążeń. Sytuacja taka może wystąpić najczęściej wówczas, gdy w ramach jednego projektu wystąpią oddziaływania użytkowe o różnym charakterze i różnych współczynnikach kombinacyjnych. Należy przy tym pamiętać, że każde rozbudowanie projektu o dodatkowe grupy obciążeń i przypisane do nich dodatkowe rodzaje oddziaływań, może istotnie wpływać na czas wykonywanych obliczeń, a zwłaszcza na czas budowania obwiedni sił wewnętrznych i naprężeń.

 

Kombinatoryka według zaleceń Eurokodu, z uwzględnieniem oddziaływań wiodących, współczynników kombinacyjnych i redukcyjnych, uwzględniana jest również dla grup zmiennych typu multi i grup obciążenia ruchomego.

 

W aktualnej wersji programu, kombinatoryka według zaleceń Eurokodu PN-EN 1990, z wykorzystaniem opisanych powyżej współczynników kombinacyjnych i redukcyjnych, uwzględniana jest przy wymiarowaniu konstrukcji w stanie granicznym nośności (ULS) we wszystkich modułach wymiarujących według Eurokodu oraz przy wyznaczaniu szerokości rozwarcia rys w module icon_small - żelbet EuroŻelbet.  Przy obliczeniach wielkości obwiedni ugięć i przemieszczeń według Eurokodu aktualnie uwzględniane są obciążenia charakterystyczne, bez uwzględniania współczynników kombinacyjnych i redukcyjnych.

 

W przypadku występowania w projekcie cięgien i wybraniu opcji obliczeń
z uwzględnieniem cięgien, analogicznie jak w przypadku Norm Polskich,
w trakcie obliczeń nie jest wykonywana obwiednia i kombinatoryka wg założeń Eurokodu. Dla tego typu projektów użytkownik sam powinien zbudować właściwe kombinacje obciążeń, uwzględniając odpowiednie współczynniki obciążenia, częściowe współczynniki kombinacyjne i współczynniki redukcji wynikające z założeń Eurokodu oraz dokonać wyboru odpowiednich grup wiodących w ramach definiowanej kombinacji.

 

Poza opisanymi powyżej zmianami interfejsu, dotyczącymi kombinatoryki obciążeń według norm eurokodowych, niewielkiej zmianie uległ również sposób prezentacji wyników statyki, gdzie dla obwiedni sił wewnętrznych
i naprężeń, dla grup obciążeń budujących dane ekstremum, widocznych na zakładce Wyniki, w nawiasie podano dodatkowo wynikowy mnożnik, przez jaki przemnożono wartości charakterystyczne od tej grupy dla danego ekstremum.

 

Analogicznie rozbudowano raport z obliczeń statycznych, który w tym przypadku uzupełniono o tabelę definicji rodzajów oddziaływań zdefiniowanych
w projekcie, ich przypisanie do poszczególnych grup obciążeń, a wyniki ekstremów obwiedni uzupełniono o podane w nawiasach wynikowe mnożniki przypisane do poszczególnych grup obciążeń, budujących dane ekstremum (analogicznie jak na zakładce Wyniki).