Uwaga:
Dla układów chwilowo kinematycznie zmiennych, ale samostatecznych, z cięgnami, przy obliczeniach dla cięgien wyniki przemieszczeń nie odpowiadają obliczeniom jak dla cięgien lecz wynikom jak dla zwykłych prętów sztywnych, natomiast siły wewnętrzne obliczane są jak dla układu z cięgnami.
Po zdefiniowaniu cięgien w układzie obliczenia można prowadzić w dwóch wariantach:
•Bez uwzględniania cięgien (tak jak dotychczas) – gdzie wszystkie pręty mogą przenosić siły ściskające i rozciągające, a obliczenia mogą być wykonywane dla grup obciążeń, sumy grup obciążeń, zdefiniowanych kombinacji i obwiedni. Cięgna są wówczas traktowane podczas obliczeń jak zwykłe pręty.
•Z uwzględnieniem cięgien – gdzie pręty oznaczone jako cięgno mogą przenosić jedynie siły rozciągające, a obliczenia mogą być wykonane jedynie dla wybranych grup obciążeń i kombinacji. Obliczenia wówczas wykonywane są metodą iteracyjną w taki sposób, że eliminują możliwość wystąpienia sił ściskających w cięgnach.
Oba opisane powyżej warianty obliczeń nie mogą być wykonywane jednocześnie, ale w każdej chwili można się między nimi przełączyć (obliczenia statyki wówczas należy wykonać powtórnie).
Aby uruchomić wariant obliczeń z
uwzględnieniem cięgien, należy w oknie 
Właściwości
projektu zaznaczyć znacznik Uwzględnij cięgna w
obliczeniach. Wówczas, jeśli w układzie występują pręty typu cięgno, po
naciśnięciu ikonki obliczeń statycznych (lub w czasie przełączania na zakładkę
Wyniki) wyświetli się dodatkowe okno dialogowe jak niżej:
Rys. 8.3 Okno obliczeń statycznych przy obliczeniach jak dla cięgien
W oknie tym możemy ustawić
parametr zbieżności iteracji przy obliczaniu cięgien (czym niższa wartość
parametru, tym więcej iteracji będzie musiał wykonać program i tym dłużej będą
trwały obliczenia, ale wyniki będą dokładniejsze). Niżej w dwóch kolumnach
użytkownik powinien wybrać dla jakich grup i kombinacji mają być przeprowadzone
obliczenia. Ponieważ wszystkie obliczenia z uwzględnieniem cięgien wykonywane są
iteracyjnie, zasada jest tu podobna: im więcej elementów wybierzemy do obliczeń,
tym dłużej będą one trwały. W grupach obciążeń do wyboru, jak również w
kombinacjach, przy obliczaniu układów z cięgnami pomijana jest grupa ciężaru
własnego konstrukcji, ponieważ daje ona siły zginające w cięgnach, które dla
tego modelu są niedopuszczalne. W oknie Ustawień wyników statyki,
przy nazwach grup i kombinacji, dołożono ikonki umożliwiające dostęp do ustawień
grupy lub kombinacji, pozwalające szybko zmodyfikować współczynniki obciążenia.
W przypadku grup obciążeń stałych do obliczeń cięgien uwzględniany jest tylko
maksymalny współczynnik obciążenia (minimalny jest pomijany). Poszczególne grupy
obciążeń i te same grupy w kombinacjach mogą mieć ustawione inne współczynniki
obciążenia, przy czym przy liczeniu kombinacji uwzględniane są współczynniki
zdefiniowane w oknie 
Zależności grup
obciążeń, natomiast przy liczeniu wyników dla poszczególnych grup
uwzględniane są współczynniki maksymalne ustawione w oknie definicji grup.
Po naciśnięciu przycisku OK w oknie jw. program przechodzi do wykonania obliczeń z uwzględnieniem cięgien. Ponieważ proces ten może trwać dość długo, w jego trakcie wyświetlane jest okienko, w którym użytkownik jest informowany o postępie procesu obliczeniowego.
W przypadku wykonywania obliczeń
dla cięgien, nie będą uwzględniane
w obliczeniach zdefiniowane w projekcie
grupy obciążeń typu „multi” oraz grupy obciążeń ruchomych, które z założenia
przeznaczone są do szybkiego budowania obwiedni sił wewnętrznych dla
niezależnych obciążeń zmiennych w układach ramowych. Jedynym rozwiązaniem w tym
przypadku jest rozbicie grup „multi” i grup obciążenia ruchomego w oknie 
Grup obciążeń na
odpowiednie podgrupy przed wykonaniem obliczeń dla cięgien (podobną metodologię
powinno się również stosować przy zwykłych obliczeniach dla kombinacji bez
uwzględniania cięgien).