Funkcja wydłużania elementów
dostępna jest zawsze z menu kontekstowego prawego klawisza myszki, niezależnie
od tego czy jakieś pręty układu są zaznaczone, czy też nie. Jednak już samo
działanie funkcji zależy od tego, czy przed jej wywołaniem były zaznaczone
jakieś pręty układu, czy też nie.
W przypadku wywołania funkcji dla
wcześniej zaznaczonych prętów, domyślnie wywoływane jest tzw. 
Wydłużanie do granic,
dla którego granicą wydłużenia są właśnie te zaznaczone pręty. Operację
wydłużania prętów do granic można zawsze zamienić na operację wydłużenia o
podaną wartość, wówczas w okienku jak niżej należy odznaczyć znacznik
Wydłużenia do granic i wpisać wartość wydłużenia.
Rys. 3.60 Okienko wydłużania do granic
W przypadku gdy przed wywołaniem
funkcji nie były zaznaczone żadne pręty układu, do dyspozycji mamy tylko opcję
wydłużania o podaną wartość,
a funkcja Wydłużenia
do granic będzie niedostępna.
Rys. 3.61 Okienko wydłużenia o zadaną wartość
W obu opisanych powyżej
przypadkach samo wydłużanie prętów realizowane jest dalej przez klikanie myszką
na końce prętów, które mają zostać wydłużone. Aby operacja została wykonana w
przypadku Wydłużenia do granic,
oba pręty (wydłużany i wcześniej zaznaczony) stanowiące granicę wydłużenia)
muszą znajdować się w tej samej płaszczyźnie.
Na koniec każdej operacji wydłużania do granic użytkownik zostanie
poproszony o potwierdzenie (lub nie) utworzenia nowych węzłów na prętach
granicznych, w miejscach dojść prętów wydłużanych.
Operacja wydłużania prętów w obu wariantach ma dwie metody realizacji:
Przy wydłużaniu pręta o końcu swobodnym, niepołączonym z innymi prętami, a co najwyżej zakończonego podporą, operacja wydłużania polega na przesunięciu w nową lokalizację istniejącego węzła, wraz ze wszelkimi konsekwencjami takiego przesunięcia, jak np. rozciągniecie obciążeń na pręcie wydłużanym. Dla pręta o węźle swobodnym funkcja wydłużenia o zadaną wartość może wykorzystywać wartości ujemne wydłużenia, czyli jego skrócenie. Funkcja skracania pręta (czyli wydłużenia o wartość ujemną) nie jest realizowana dla pręta o węźle nieswobodnym.
Rys. 3.62 Wydłużenie o podaną wartość pręta podpartego o końcu swobodnym
Przy próbie wydłużenia pręta nieswobodnego, którego wydłużany koniec łączy się z innymi prętami układu, wydłużenie realizowane jest przez dołożenie nowego pręta na fragmencie wydłużanym, współosiowo do wydłużanego pręta. Wydłużenie realizowane w ten sposób nie zmienia lokalizacji pozostałych prętów, schodzących się w węźle końcowym pręta wydłużanego.
Rys. 3.63 Wydłużanie do granicy pręta o nieswobodnym końcu
Operację wydłużania elementów można przerwać w każdej chwili, wciskając klawisz ESC. Po wyjściu z funkcji wydłużania pręty wydłużone oraz pręty nowe, powstałe na skutek wydłużenia, pozostaną zaznaczone. Pręty wydłużone oraz ewentualne nowe pręty powstałe na skutek wydłużania mają cechy tych prętów, które wydłużaliśmy (przekrój, przynależność do grupy prętów i kierunek układu lokalnego).