Funkcją odwrotną do podziału
pręta węzłami, jest operacja scalania prętów w jeden pręt 
.
Dostępna jest ona jedynie w przypadku zaznaczenia kilku kolejnych, połączonych
ze sobą, współliniowych prętów, z menu kontekstowego prawego klawisza myszki.
Aby operacja ta była możliwa do realizacji, pręty które mają być scalone, muszą
jednocześnie spełniać kilka warunków:
•Wszystkie kolejne pręty muszą być współliniowe.
•Wszystkie pręty muszą mieć taki sam przekrój.
•Wszystkie pręty muszą należeć do jednej grupy prętów.
•Wszystkie pręty muszą mieć jednakowo zlokalizowany układ współrzędnych.
Skutkiem działania tej funkcji jest zamiana kilku kolejnych, współliniowych prętów w jeden pręt o początku i końcu pokrywającym się z węzłem początkowym i końcowym scalanych prętów skrajnych. Tak otrzymany element przejmuje wszystkie cechy (przekrój, grupę, LUW) łączonych prętów. W przypadku występowania obciążeń na prętach scalanych, po operacji scalania są one dodawane w taki sposób że nadal pozostają na swoich miejscach w przestrzeni (jak przed scaleniem). Wyjątek stanowią tu obciążenia termiczne które zawsze przyłożone są do całego pręta po scaleniu. W przypadku gdy do węzłów pośrednich scalanych prętów, dochodzą inne niewspółliniowe pręty, po operacji scalania pozostają one nadal w pierwotnej lokalizacji a jedynie pręty scalane są od nich odłączone. Po przypadkowym podziale pręta węzłem (np. na skutek włączonej opcji przyciągania do punktu bliskiego pręta), funkcja ta pozwala na ponowne jego scalenie bez potrzeby wykorzystania funkcji cofnij.
Rys. 5.19 Wywołanie funkcji scalania i widok obciążeń przed i po scaleniu
Zachowanie obciążeń przy scalaniu pręta, zadanych w grupie typu „multi” opisano wcześniej, przy omawianiu grup tego typu.