Przekroje o zmiennej geometrii definiujemy w programie tak jak wszystkie pozostałe typy przekrojów, wybierając odpowiedni ich rodzaj z biblioteki przekrojów.
Rys. 4.11 Dostępne profile zmienne w podstawowej bibliotece programu
Dostępne w programie przekroje o zmiennej geometrii, w bibliotece profili podzielone zostały na trzy podstawowe grupy materiałowe, z których do każdej przypisano odpowiednie typy przekrojów. Choć formalnie zastosowano podział materiałowy, w programie nie ma przeszkód aby wykonać np. przekrój zmienny, drewniany o kształcie dwuteownika. W tym celu wystarczy wybrać profil z grupy profili stalowych, a następnie zmienić przypisany do niego materiał na odpowiednią klasę drewna.
Stosowanie profili o zmiennej geometrii w programie podlega następującym ograniczeniom:
•z profili o zmiennej geometrii nie można budować profili złożonych – tzn. nie można do profilu o stałym przekroju dodać przekroju zmiennego i odwrotnie do profilu zmiennego nie można dołożyć żadnego innego profilu stałego, zmiennego lub wczytanego z pliku DXF,
•dla prętów typu „cięgno” nie można stosować profili o zmiennej geometrii i odwrotnie, pręty mające przekrój zmienny na długości, nie mogą być prętami typu „cięgno”,
•zmienność przekroju realizowana jest w programie zawsze jedynie po jednym wybranym przez użytkownika parametrze przekroju np. wysokości przekroju albo szerokości półek.
Profile zmienne zawarte w ogólnej bibliotece profili, zawierają po jednym edytowalnym przykładzie każdego typu przekroju, natomiast każdy profil zdefiniowany indywidualnie przez użytkownika, może zostać zapisany w bibliotece użytkownika i w dowolnej chwili wykorzystany w innym projekcie.
Dla profili o zmiennej geometrii można (czasem jest to wręcz wskazane) stosować również mimośrody jedno lub dwustronne.
Definiowanie przekroju o zmiennej geometrii w programie realizowane jest przez przypisanie do początku i końca prętów dwóch różnych przekrojów różniących się co najwyżej jednym parametrem. Zmienność wybranego parametru przekroju, przypisanego do określonego pręta, realizowana jest w programie liniowo względem jego długości. Przy czym jako początek pręta rozpoznawany jest zawsze ten węzeł, który do układu został wprowadzony jako pierwszy.