ArCADia-INSTALACJE GAZOWE ZEWNĘTRZNE pozwala na zaprojektowanie przyłącza instalacji gazowej zewnętrznej w zakresie: określenia przebiegu rurociągów gazowych w terenie, określenia rzędnych wysokościowych przebiegu rurociągów gazowych, lokalizacji i zagłębienia armatury, lokalizacji i wymiarów szafek gazowych oraz wykonanie obliczeń sprawdzających prawidłowość doboru średnic na podstawie oceny spadku ciśnienia i prędkości przepływu gazu w rurociągach. Program pozwala na wykonanie części rysunkowej na podkładach geodezyjnych oraz profili podłużnych rurociągów.
Wstawienie któregokolwiek elementu instalacji gazowej aktywuje program. Został on zaprojektowany w sposób umożliwiający elastyczny (dowolny) tok postępowania przy tworzeniu rysunku.
Możliwe jest dowolne rozpoczęcie rysowania oraz dowolna organizacja i podział rysunków profili. Można rozpocząć projekt od przyłącza gazowego, tj. od gazociągu źródłowego (punktu włączenia w sieć) do szafki zaworu głównego, a następnie projektować elementy za szafką główną do skrzynek dla budynków. Możliwe jest również zaprojektowanie tylko zewnętrznej instalacji gazowej bez przyłącza. W takiej sytuacji parametry wstępne będą nadawane w szafce zaworu głównego.
Równocześnie ze wstawianiem obiektów modelowany jest projektowany i istniejący teren. Każdemu obiektowi nadawane są dwa punkty wysokościowe: projektowany i istniejący, odczytany z mapy. Teren można również modelować indywidualnie bez konieczności wstawiania obiektów instalacji gazowej.
Etap I. Tworzenie rysunku
1.
Projektowanie układu zasilania w gaz budynku można rozpocząć od dowolnego
elementu (obiektu), nanosząc go z paska narzędzi na otwarty w pliku DWG podkład
geodezyjny lub
na czysty rysunek DWG (gdy tylko symulowany jest układ
zasilania budynku bez podkładu geodezyjnego)
2. Obiekty z danej grupy nanosi się na rysunek, wywołując je z paska narzędzi i, podczepione do kursora, po kliknięciu w rysunek wstawia się w odpowiednie, wybrane miejsce na podkładzie geodezyjnym.
3. Projektowanie układu zewnętrznego zasilania budynku w gaz można rozpocząć od projektu przyłącza gazowego. W tym celu należy zdefiniować Punkt przyłączenia. Punkt ten będzie stanowił „źródło zasilania” przyłącza gazowego i układu instalacji zewnętrznej. Można również jako pierwszy element wstawić szafkę zaworu głównego, a następnie punkt przyłączenia. Elementy należy połączyć ze sobą rurociągami i nadać im wymagane parametry techniczne. Kolejność wstawiana obiektów nie jest ważna. Musi być natomiast zachowane logiczne połączenie obiektów za pośrednictwem rurociągów.
4. Część instalacji za szafką główną (np. wolnostojącą) wykonuje się, tworząc układ rurociągów łączących tę szafkę ze skrzynkami przypisanymi do budynków.
5. W szafkach dla budynków można zdefiniować wymagane zapotrzebowanie godzinowe na gaz lub można je wyznaczyć obliczeniowo, znając wyposażenie i charakterystykę jednoczesności budynku.
6. Elementem źródłowym może być punkt przyłączenia lub wolnostojąca szafka gazowa.
7.
Kolejnym krokiem jest wytrasowanie na rysunku rurociągów i połączenie szafki
głównej
i odbiorników gazowych z instalacją (połączenie obiektów za pomocą
układu rurociągów instalacji gazowej). Podczas rysowania przebiegu rurociągów na
rzucie architektonicznym użytkownik nadaje parametry odcinkom rurowym: materiał,
średnicę (ewentualnie typoszereg rur), wysokość końców odcinka lub spadek
odcinka. Równocześnie należy wstawiać armaturę odcinającą oraz urządzenia
pomiarowe.
8. Po narysowaniu instalacji istnieje możliwość sprawdzenia poprawności zaprojektowanego układu instalacji:
• sprawdzenie połączenia z szafką gazową;
• sprawdzenie podłączenia wszystkich zaprojektowanych obiektów: odbiorników gazowych, armatury odcinającej, urządzeń pomiarowych;
• sprawdzenie ciągłości instalacji – połączeń wszystkich jej odcinków.
9. Po sprawdzeniu prawidłowości połączeń użytkownik ma możliwość wygenerowania rozwinięcia instalacji stanowiącego schemat obliczeniowy.
UWAGA! Postępowanie przy tworzeniu rysunku może odbywać się w dowolnej kolejności.
Etap II. Obliczenia i zestawienia materiałów
1. Po wykonaniu rysunków i sprawdzeniu prawidłowości wykonania instalacji użytkownik ma możliwość kontroli i korekty przyjętych średnic odcinków obliczeniowych.
2. Po
wybraniu ikony Obliczenia i raport instalacji gazowej użytkownik generuje
dwie tabele.
Pierwsza daje możliwość wyboru drogi obliczeniowej, w tym
krytycznej najdłuższej lub najbardziej obciążonej.
3. Użytkownik otrzymuje informację o sumie strat ciśnienia, odzysku lub ubytku ciśnienia spowodowanymi różnicą gęstości gazu i powietrza, całkowitej stracie ciśnienia, ciśnieniu przed wyznaczonym odbiornikiem gazowym.
4. Na podstawie wygenerowanych przez program obliczeń użytkownik jest w stanie ocenić prawidłowy dobór średnic. Dla każdej drogi obliczeniowej od głównej szafki gazowej do odbiornika gazu program wyznacza jednostkową stratę ciśnienia przypadającą na jeden metr drogi obliczeniowej, dzięki czemu użytkownik jest w stanie stwierdzić, na którym odcinku obliczeniowym występuje za duża jednostkowa strata ciśnienia.
5. W
tabeli obliczeniowej jest możliwość wprowadzenia nowego rodzaju rurociągu, tj.
zmiana materiału, typoszeregu i średnicy. Po kliknięciu w oknie Raport
instalacji gazowej guzika Zastosuj wszystkie wprowadzane w tabeli
obliczeniowej zmiany średnic zostaną przeniesione
do części graficznej.
6. Po stwierdzeniu poprawności części graficznej oraz części obliczeniowej instalacji gazowej użytkownik może wygenerować:
• wykaz elementów (legendę) z podziałem na: symbole, nazwę, oznaczenie i ilość sztuk;
• zestawienie materiałów i urządzeń użytych w projekcie w formacie RTF w celu kosztorysowania instalacji.